روانشناسی مثبت شاخه‌ای جدید در علم روانشناسی است که به صورت رسمی در سال ۲۰۰۰ توسط پروفسور مارتین سلیگمن، رئیس وقت انجمن روانشناسی آمریکا بنیان‌گذاری شد.
اگرچه پژوهش‌های مربوط با روانشناسی مثبت‌گرا از دهه‌های قبل آغاز شده بود اما در سال ۲۰۰۰ انجمن روانشناسی آمریکا یک شماره از مجله امریکن سایکولوژیست را به روانشناسی مثبت‌گرا اختصاص داد که به «شماره هزاره» معروف شد و به این ترتیب روانشناسی مثبت‌گرا رسماً معرفی شد.
گیبل و هیدت روانشناسی مثبت‌گرا را به این صورت تعریف می‌کنند: مطالعه علمی شرایط و فرایندهایی که در شکوفایی و کارکرد بهینه افراد، گروه‌ها و نهادها شرکت دارند. داینر روانشناسی مثبت‌گرا را علم مطالعه شکوفایی انسان می‌داند.
شلدون و کینگ نیز در سال 2001 تعریفی از روانشناسی مثبت‌گرا ارائه دادند. از نظر آن‌ها روانشناسی مثبت‌گرا چیزی بیش‌تر از مطالعه علمی توانایی‌ها و فضیلت‌های یک انسان معمولی نیست.
سلیگمن و همکارانش نیز یک تعریف نسبتاً پذیرفته شده از روانشناسی مثبت‌گرا ارائه داده‌اند. از نظر آن‌ها، روانشناسی مثبت‌گرا مطالعه علمی تجربیات مثبت، صفات فردی مثبت و نهادهایی است که رشد این تجربیات و صفات را تسهیل می‌کنند.
در نهایت ذکر این نکته ضروری است که لینلی و همکاران با جمع‌بندی تمام تعاریف موجود، روانشناسی مثبت‌گرا را به‌صورت مطالعه علمی کارکرد بهینه انسان، تعریف کرده‌اند.
مجموعه حاضر شامل 30 اسلاید قابل ویرایش است که برای استفاده دانشجویان تدوین شده است
